Operacja zaćmy

Najczęstsze objawy zaćmy:

• zamglenie widzenia
• dwojenie obrazu w jednym oku
• rozszczepienie światła
• konieczność częstej zmiany okularów
• Leczenie zaćmy

Jedynym skutecznym leczeniem jest leczenie operacyjne. Operacja zaćmy polega na usunięciu zmętniałej soczewki naturalnej i zastąpieniu jej sztuczną soczewką wewnątrzgałkową o odpowiednio dobranych parametrach optycznych. Sztuczna soczewka wewnątrzgałkowa na stałe zastępuje naturalną soczewkę oka, dlatego tak ważne jest zastosowanie sztucznych soczewek wysokiej jakości.

Operacja zaćmy wykonywana jest metodą tzw. fakoemulsyfikacji – najbezpieczniejszą i najmniej traumatyczną dla oka. Zabieg jest wykonywany pod mikroskopem, chirurg wykonuje niewielkie cięcie (2,4- 2,6 mm) w rogówce, usuwa zmętniałą soczewkę, rozbitą za pomocą ultradźwięków, a następnie wprowadza się w jej miejsce sztuczną soczewkę wewnątrzgałkową o odpowiednio dobranych parametrach optycznych.

Operacja zaćmy na NFZ

Dlaczego warto wybrać Oddział Okulistyczny Szpitala Zakonu Bonifratów św. Jana Bożego w Łodzi w celu wykonania operacji zaćmy w ramach NFZ? W Oddziale Okulistycznym Szpitala Zakonu Bonifratów św. Jana Bożego w Łodzi, operacja zaćmy wykonywana jest najnowocześniejszym urządzeniem produkowanym w USA – CENTURION firmy ALCON, które wykorzystuje zaawansowane osiągnięcia nauki, dzięki czemu zapewnia pełne bezpieczeństwo dla pacjenta.

Podczas zabiegu stosujemy jednorazowe materiały najwyższej jakości (bez dopłaty!), wszczepiamy najbardziej zaawansowane technologicznie sztuczne soczewki amerykańskiej firmy ALCON. Operacja zaćmy wykonywana jest w trybie ambulatoryjnym, trwa zwykle 20-30 min, lub krócej. Zastosowane jest znieczulenie miejscowe, a nad stanem ogólnym chorego przez cały zabieg czuwa lekarz anestezjolog i pielęgniarka anestezjologiczna.

Operacja zaćmy – przygotowanie do zabiegu:

• kilka dni przed zabiegiem pacjent otrzyma informację telefoniczną potwierdzającą datę i godzinę przyjęcia do Oddziału
• w dniu przyjęcia pacjent musi być na czczo
• rano należy przyjąć leki ogólne, które chory przyjmuje przewlekle
• do Oddziału należy zabrać piżamę, obuwie domowe, mały ręcznik

Po zabiegu :

• opatrunek powinien zostać do pierwszej wizyty, która odbywa się następnego dnia
• po pierwszym badaniu okulistycznym zostaną zlecone krople do oczu i wyznaczony termin następnej wizyty kontrolnej
• w pierwszych tygodniach należy unikać nadmiernego wysiłku fizycznego
• nie ma przeciwwskazań do czytania i oglądania telewizji
• jeśli chory stosował krople przeciwjaskrowe, należy je wpuszczać również do oka operowanego
• większość pacjentów uzyskuje dobrą ostrość wzroku w ciągu kilku dni od zabiegu

Rodzaje zaćmy

Zaćma może być wrodzona (ujawnia się we wczesnym życiu) lub nabyta, w rozwój tej drugiej zaangażowane są czynniki zewnętrzne, takie jak wiek, przyjmowane leki, choroby oraz urazy. Podział zaćmy ze względu na miejsce występowania obejmuje takie rodzaje jak:

• Zaćma jądrowa – zaćma jądrowa należy do najpowszechniejszych odmian zaćmy występującej głównie u osób starszych (niekiedy z różnych przyczyn może rozwinąć się także u osób młodych). W tym przypadku zmiany zachodzą w centralnej części soczewki (jądrze) i początkowo mogą nie dawać charakterystycznych objawów, jednak z czasem ich rozwój może prowadzić do znacznego pogorszenia ostrości widzenia. Zaćma jądrowa skutkuje stwardnieniem jądra soczewki oraz zmianą jego zabarwienia na żółte, a później na brązowe/ciemnobrunatne, czemu towarzyszy znaczny spadek ostrości widzenia. Do czynników ryzyka zaćmy jądrowej zalicza się m.in. predyspozycje genetyczne, uraz w obrębie gałki ocznej, palenie papierosów, choroby metaboliczne oraz przyjmowanie leków sterydowych.
• Zaćma podtorebkowa tylna – powstaje w tylnej części soczewki i ma szybko postępujący charakter; jej charakterystycznym objawem są trudności w widzeniu z bliska oraz w mocno oświetlonych pomieszczeniach.
• Zaćma korowa – dotyczy obwodu soczewki oka, a jej pierwszą oznaką są zmętnienia na brzegach; jako główny objaw odczuwany przez chorych wskazuje się nadwrażliwość na światło oraz rozproszenie światła.

Z kolei ze względu na przyczynę i charakter zaćmy wyróżnia się poniższe rodzaje:

• Zaćma wikłająca – zaćma wikłająca to zaćma nabyta, która jest konsekwencją rozwoju przewlekłych stanów w obrębie oka, takich jak nowotwory wewnątrzgałkowe, jaska, stany zapalne błony naczyniowej oka, zwyrodnienie naczyniówki czy zmiany wewnątrz siatkówki. Jej rozwój jest wynikiem zaburzenia przemiany materii soczewki, którego źródłem są substancje uwalniane z płynów oka (związane z rozwojem stanu zapalnego lub zwyrodnieniowego) docierające do tylnej części oka (zaćma podtorebkowa tylna). Zaćma wikłająca może rozwinąć się u każdego bez względu na wiek, a do jej głównych objawów zalicza się zaburzenia ostrości widzenia, zamglony obraz czy trudności z oceną odległości. Ze względu na dynamikę postępowania choroby należy szybko podjąć działania terapeutyczne, które powinny obejmować zarówno usunięcie zaćmy, jak i kontrolę stanu zapalnego oraz leczenie pierwotnej choroby wewnątrzgałkowej.
• zaćma wtórna – zaćma wtórna to powikłanie, które dotyczy osób, u których w przeszłości wykonano zabieg usunięcia zaćmy. Jej objawy obejmują zmętnienie tylnej torebki soczewki oka i ponowną utratę ostrości widzenia. Przyczyną tego rodzaju zaćmy może być uszkodzenie torebki tylnej soczewki na przykład w wyniku infekcji wewnątrz oka, stanów zapalnych czy urazu; może być także spowodowana przez choroby metaboliczne
• zaćma toksyczna (posterydowa) – zaćma może także stanowić także skutek uboczny leczenia za pomocą leków sterydowych – wykazano pozytywne powiązania z jej występowaniem i rozwojem oraz długotrwałym stosowaniem tego rodzaju farmaceutyków lub przyjmowaniem ich w wysokich dawkach – w konsekwencji zaćma ma może dotykać także dzieci i nastolatków. Zaćma posterydowa ma postać zaćmy podtorebkowej tylnej i przyczynia się do występowania licznych objawów ze strony narządu wzroku obniżających jakość życia chorych, powoduje m.in. nasiloną krótkowzroczność, zamglony obraz czy efekt rozmycia wokół świateł (efekt holo). Do osób należących do grypy wysokiego ryzyka zalicza się przede wszystkim tych, którzy przyjmują kombinację sterydów doustnych i wziewnych, a także ogólne czynniki predysponujące do zaćmy, takie jak wiek, obciążenie genetyczne czy długotrwała ekspozycja oczu na promienie UV.